Tak to zostawmy

Ogniska płonące gdzieś na skraju nocnego nieboskłonu
Odganiają mroczną maź ciemnej czeluści
Od przepełnionych pustką marzeń
Tak dobrze rozświetla świat
Tak jest lepiej
Teraz to zauważysz
Widzę stare blizny na nocnej skórze gwiazd
Opuszczone przestrzenie pomiędzy kolejnymi słowami
Gdy trzymam cię za rękę
Czuję twój puls
To wiem że jesteś już gdzieś indziej
Moment w którym już wiem jak straciłem Cię na zawsze
Kiedy nigdy Cię nie było
Chociaż żyję tak jakbyś miała kiedyś wrócić
Światło księżyca
Jak można Cię zdobyć?
I musiało minąć wiele mrugnięć ludzkich oczu
By zrozumieć że tylko niewypowiedziane słowa zostają z człowiekiem na zawsze
Zarówno ze mną jak i Tobą
A teraz patrzę jak mgła otula rogate gołe drzewa
Zastygłe ludzkie pozy
Jeszcze wczoraj przysiągłbym że widziałem tutaj góry
Światła miasta w którym wiem gdzie jesteś
I w którym nigdy się nie spotykamy
Bo ważniejsze było wszystko
Nawet to by wzajemnie się ranić
Niż pierwszy krok
Ku właściwie niewiadomo czemu
Gdy nawet było wszystko widać
To my nic nie znaleźliśmy
Tak to zostawmy

Alan Żak, 2024