Zapewne większość z nas w dzieciństwie miało sytuacje, kiedy mówiliśmy do rodziców coś w stylu „wszyscy mogą a ja nie”. W odpowiedzi zazwyczaj otrzymywaliśmy odpowiedź: „Ty nie jesteś wszyscy”. Te słowa mają większą wartość niż nam się wydaje. Nie jest to jedynie wymówka rodziców, ale rada, że nie powinno się upodabniać do innych. Gdzie się podziała oryginalność? Dlaczego ludzie kopiują i naśladują innych?
W dzisiejszych czasach ludzie upodabniają się do siebie pod każdym względem. Nawet szkolne prace są zazwyczaj skopiowane z internetu. Zanika oryginalność i kreatywność. Człowiek boi się być innym, boi się odrzucenia. Często po prostu z lenistwa zamiast zrobić coś samodzielnie ściąga od innych. Nie ma nic złego w inspirowaniu się pracami innych, ich stylem życia, ubiorem, ale kopiowanie kogoś pod każdym względem jest przesadą. Najbardziej widać to wśród nastolatków. Ulegają oni modzie, każdy wygląda identycznie, zachowują się tak samo, a gdy mają zadane napisać jakąś pracę pisemną, to po prostu ściągają z internetu. Przez to zjawisko u młodych ludzi nie rozwija się kreatywność.
Ludzie boją się być innym niż reszta. Każdy chciałby być „kimś”, ale nie będąc sobą. Zamiast umacniać swoje cechy, upodabniają się do kogoś, kto tym „kimś” jest, albo do kogoś, kto wydaje nam się, że tym „kimś” może zostać. Ale po co nam bycie „kimś”? Bądźmy sobą. Nie udawajmy kogoś, kim tak naprawdę nie jesteśmy. Styl ubierania nie ma większego znaczenia, ale nasze zachowania powinny być przede wszystkim zgodne z nami, z tym jacy naprawdę jesteśmy i z czym się czujemy dobrze. To, że ktoś osiągnął sukces nie znaczy, że będąc jego kopią, nam też się uda. Najbardziej wartościowa jest oryginalność, pomysłowość i kreatywność, a naśladując innych i podbierając ich pomysły, nie osiągniemy tego, czego chcemy. Oczywiście można się na kimś wzorować, zdobywać wiedzę i doświadczenie na podstawie zachowań innych, ale nie zachowywać się identycznie pod każdym względem.
Zadając sobie pytanie „jaki/jaka chcę być” nie odpowiadajmy, że „taki jak ktoś”. Znajdźmy cechy jakie mamy i jakie chcemy pokazać innym. Na pytanie „kim jestem?” odpowiedź jest prosta – jestem sobą. Każdy powinien być sobą, być oryginalny, unikalny, jedyny, a nie taki jak inni, skopiowany od kogoś. Jeżeli ktoś nie akceptuje tego jacy jesteśmy, to nie jest nasz problem. Nie zmieniajmy się tylko dlatego, żeby ktoś nas polubił – chyba, że chodzi o nasze negatywne cechy. Jeżeli przy kimś nie możesz być sobą, to nie jest ta osoba warta Twojej uwagi.
Autor tekstu: Adrian Koza