Autorka Odium i Secretum powraca z nowym kryminałem ‒ kontynuacją przygód komisarza Jana Burego i jego zespołu.
Amantes to trzecia już książka Katarzyny Grzegrzółki. Choć każda z powieści jest samodzielną historią, główni bohaterowie zawsze należą do zespołu policjantów pracujących pod komendą komisarza Jana Burego. Można czytać je w dowolnej kolejności, jednak trzeba przygotować się na pewną dozę spojlerów w późniejszych tomach.
Najnowsze dzieło spod pióra Grzegrzółki za protagonistę obiera Franciszka Staniszewskiego – Młodego – który właśnie wraca ze swoją piękną żoną z miesiąca miodowego. Następnego dnia para na nowo próbuje przyzwyczaić się do zimnych biurek zamiast nagrzanego słońcem piasku. Agnieszka, bo tak na imię ma żona Franka, wychodzi wcześniej z pracy, by przygotować ukochanemu obiad. Gdy ten jednak wraca do domu, nie zastaje gotowego posiłku, a jedynie puste mieszkanie, niezamknięte drzwi i podejrzaną notatkę. Niedawne poczucie szczęścia znika bez śladu, a w podświadomości Młodego zagnieżdża się strach i niepokój. Ponadto w pracy niczym katowski topór spada na niego wiadomość o brutalnym morderstwie. Zabito czternastoletnią dziewczynę i jej rodziców, córkę brutalnie zgwałcono, a na ścianach wymalowano okultystyczne symbole krwią ofiar.
W tym momencie narracja zaczyna dzielić się na trzy główne wątki. Obserwujemy Młodego, który, zachowując w tajemnicy zniknięcie żony, próbuje równocześnie dojść do sedna sprawy jej zaginięcia oraz odkryć prawdę o morderstwie rodziny Domańskich. Autorka w przekonujący sposób opisuje rozterki mężczyzny oraz to, jak ciągły strach i stres odciskają swoje piętno na stanie fizycznym i psychicznym policjanta. Grzegrzółka opisuje również poczynania Jeremiego, który po ośmiu latach odsiadki wychodzi na wolność. Co łączy go ze sprawą morderstwa Domańskich oraz porwaniem Agnieszki?
Powieść ma ogromny potencjał, który jednak nie został moim zdaniem w pełni wykorzystany. Książki opisane jako thriller powinny trzymać czytelnika w poczuciu niepewności i od czasu do czasu zafundować gęsią skórkę albo dreszczyk grozy. Niestety do książki Amantes zakradły się lekka powtarzalność i stagnacja, które sprawiają, że odbiorca może z czasem stracić zainteresowanie, zwłaszcza że rozwiązania zagadki można domyślić się dość szybko.
Ciekawie opisane zostają targające Młodym emocje oraz męki, jakie przechodzi niepewny o los swojej żony, żyjąc w ciągłym strachu o jej los. Niestety sprawia to, że główny bohater całkowicie zamyka się na swój zespół, co pozostawia niedosyt, jeżeli chciało się poznać kulisy relacji między postaciami – chyba że liczyć opisy interakcji patologa z jego „pacjentami”, które są bardzo szczegółowe i rzeczywiście mogą przyprawić o ciarki.
Pisarka nie chroni swoich bohaterów przed światem, pozwala im doświadczyć prawdziwego okrucieństwa, co można zaobserwować również w jej wcześniejszych tekstach. Nie można mieć nadziei na szczęśliwe zakończenie ani na to, że wszyscy wyjdą cało i zdrowo z napotkanych kłopotów. Grzegrzółka daje postaciom Amantes przedsmak piekła i szaleństwa. Tutaj kryje się prawdziwa groza jej kryminałów – są one realistyczne i pokazują człowieka z jego najgorszej strony. Początkowo można odnieść wrażenie, że pobudki czarnego charakteru są zupełnie niezrozumiałe, ale to właśnie jest najstraszniejsze. Książka pokazuje, że okrucieństwo nie potrzebuje mieć celu ani sensu, nieco upodabniając opisanego przestępcę do Jokera.
Powieść Amantes nie jest mistrzowsko napisanym kryminałem – zawiera kilka niedopatrzeń, na przykład komisarza, który jako podwładnych ma dwóch inspektorów. Jest jednak interesującą historią, którą dobrze się czyta i którą przeżywa się jak własną aż do ostatniej strony.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Novae Res.
Tekst: Alicja Tomczyk
