Poprzednio poleciłem Wam kilka seriali dostępnych na platformie Netflix. Tym razem przedstawię wam kolejne trzy produkcje. Każda różni się od pozostałych, tak więc każdy powinien znaleźć coś dla siebie.
Cuckoo Moje najnowsze odkrycie to brytyjska komedia obyczajowa. Serial świetnie napisany, z interesującymi bohaterami zespojonymi relacjami, które ewoluują przez cały pierwszy sezon. Przejdę do rzeczy. Serial opowiada o małżeństwie w średnim wieku. Syn jest wycofanym, sarkastycznym nastolatkiem. Córka, szkolna prymuska, przed podjęciem studiów wybrała się na gap year, z którego powróciła z mężem, amerykańskim hippisem imieniem Cuckoo. Co urocze, rodzice silą się na bezwzględną uprzejmość, chociaż gdzieś tam za zamkniętymi drzwiami niepokoją się ekscentrycznym sposobem bycia Cuckoo. Do Cuckoo najbardziej przyciągnęła mnie doskonała dynamika pomiędzy bohaterami. To sympatyczna, mądra i bezpretensjonalna seria z absurdalnym, sytuacyjnym humorem, którą wręcz wypada znać. Zwłaszcza pierwszy sezon, bo drugi różni się dość radykalnie i oferuje kilka kontrowersyjnych zmian. Kiedy go obejrzę w całości, pewnie dam Wam znać, czy trzyma poziom.
The Crown Staram się nie pisać o najpopularniejszych serialach, ale dla Korony chyba wypada zrobić wyjątek. Gdyby nie pochlebne opinie i wolny, niedzielny wieczór, minęłoby wiele miesięcy, zanim zabrałbym się za serial kostiumowy o, jak mi się wydawało, najnudniejszej możliwej królowej świata. Pierwszy sezon nominowanego do Złotego Globu dramatu koncentruje się na tym, jak młodziutka Elżbieta II przejmuje tron po zmarłym ojcu, znanym Wam z King’s Speech Jerzym VI. Z dnia na dzień, z młodej żony, córki, siostry i matki musi przeistoczyć się w głowę państwa. Pewnie wciąż nikogo nie przekonałem, więc może wytłumaczę, co mnie przekonało. Ten serial prezentuje się obłędnie! Pieczołowitość, z jaką twórcy podeszli do technicznych aspektów superprodukcji jest godna najlepszych, wysokobudżetowych filmów historycznych i biograficznych. Oglądam ten serial jak zaczarowany.
Easy Na koniec coś w najmojszym możliwym stylu, czyli inteligencka komedia obyczajowa. Prawie każdy odcinek to autonomiczna, około trzydziestominutowa historia z różnymi bohaterami. Lepiej traktować to jako zbiór etiud, niż rzeczywisty serial. Przy promocji wykorzystano niecny fortel, reklamując Easy jako serial z Orlando Bloomem. Fanki Brytyjczyka lojalnie uprzedzam, Legolas pojawia się w zaledwie jednym odcinku. Jego epizod koncentruje się na szczęśliwym małżeństwie, które postanawia urozmaicić swoje życie erotyczne. Zakładają wspólne konto na Tinderze i szukają kobiety chętnej na trójkąt. Generalnie, serial komentuje rozmaite zjawiska dotykające współczesnych, mniej lub bardziej dojrzałych ludzi. Jak dla mnie, motywem przewodnim jest komunikacja w związkach, asertywność i partnerstwo. W kolejnych etiudach zobaczycie zarówno ludzi szczęśliwych jak też totalnie zrezygnowanych. To przypadek całkiem ciekawego serialu, który został zjedzony przez krytykę. Według mnie, zupełnie bezpodstawnie. Jeżeli chociaż jedna rzecz, którą opisałem odnośnie Easy, Was zainteresowała, sprawdźcie koniecznie!
Autor tekstu: Dominik Łowicki